De bellenblaasbrievenbus

Het is belangrijk kinderen te betrekken bij een overlijden. Afscheid nemen is belangrijk voor het besef dat iemand is overleden en helpt bij het rouwproces. Benader als ouder(s) je kind zoals je anders ook doet en praat ‘gewoon’ over de dood. Zo leert een kind dat dit ook bij het leven hoort. Door ze erbij te betrekken, wordt voorkomen dat een kind het gevoel kan krijgen buitengesloten te worden. Juist door aanwezig te zijn voelt een kind zich gesteund door de familie. Als kinderen betrokken willen worden, betrek ze er dan ook echt bij. Willen ze dat niet, dwing dan vooral niet om mee te gaan.

 

Ik zoek altijd naar een manier om kinderen te betrekken bij het afscheid, zodanig dat ze het begrijpen en er een mooie herinnering gemaakt wordt.

Ik vraag b.v. de kinderen of zij een tekening willen meegeven, de kist (deksel) willen beschilderen, een brief/gedicht willen schrijven of misschien willen ze wel een knutselwerkje maken of iets voorlezen tijdens de afscheidsdienst.

Voor de jongere kinderen lees ik wel eens voor uit het prachtige verhaal van Winnie the Pooh. De kinderen staan tijdens het voorlezen rondom de kist en blazen zeepbellen in de meest mooie kleuren. Ik vraag ze daarbij te denken aan wat je zou willen zeggen of aan de kusjes die je wilt geven. Die kusjes gaan mee in de zeepbellen en worden afgegeven in de bellenblaasbrievenbus, hoog in de wolken. De kinderen zijn vaak zo druk met het bellen blazen dat ze hierdoor ook minder geconfronteerd worden met de emoties van de volwassenen.

 

Enkele weken na het afscheid van opa G. ga ik naar zijn vrouw voor een nagesprek. Door alle emoties van de afgelopen tijd is het voor haar nog moeilijk om alles rondom het afscheid terug te halen. Maar één ding staat haar helder voor de ogen en zal ze nooit meer vergeten: de kleinkinderen, verspreid rondom opa G., die ijverig met de bellenblaas bezig waren. Een ontroerend en tegelijkertijd prachtig moment van troost. Opa G. zou het geweldig gevonden hebben.