GEZEGDE: SAVED BY THE BELL
Een graf met een bel
Een graf met een bel. Vast aan de grafkist. Want mocht je onverhoopt onder de grond wakker worden, dan trok je gewoon aan de bel en werd je uit het graf gelicht.
Bier en lood
In de middeleeuwen dronken arme mensen bier uit houten kroezen. De rijken hadden het beter (dachten ze…) met tinnen of zelfs loden bekers. Niet wetende dat de combinatie bier en lood zeer gevaarlijk en in sommige gevallen de dood tot gevolg kon hebben. Heel vaak gebeurde het dat ferme drinkers in een comateuze toestand raakten. De medische kennis was nog lang niet op het niveau van tegenwoordig en deze schijndood zetten ‘artsen’ regelmatig op het verkeerde been met alle gevolgen van dien…
Krassen van nagels
In tijden van dodelijke plagen en een tekort aan graven werden kisten na bepaalde tijd opgegraven om de beenderen over te brengen naar een knekelhuis en daarmee ruimte te creëren. Bij het heropenen van de kisten zag men soms krassen van nagels aan de binnenkant van de houten kist en besefte men dat iemand levend begraven was…
Een zilveren belletje
De angst om levend begraven te worden was groot. Daarom lieten rijkelui zich begraven met een touw aan hun arm die boven de aarde uitkwam. Dit touw werd vastgemaakt aan een stok met een zilveren belletje. Er waren speciale wachten op kerkhoven om te luisteren of er geen belletje rinkelde de eerste dagen na een begrafenis. En af en toe gebeurde het. De ‘levende dode’ werd dan vlug uitgegraven en met een beetje geluk overleefde hij of zij het. ‘Saved by the bell!’… De angst om levend begraven te worden, hoeven wij (gelukkig) niet te hebben.
