‘Over Mijn Lijk’
Kijkt u wel eens naar een aflevering van ‘Over mijn lijk’? Presentator Tim Hofman ontmoet zes jonge mensen die ongeneeslijk ziek zijn en volgt hen in de laatste periode van hun leven. De reacties op dit programma zijn divers. Begrijpelijk, want de interviews komen wel binnen. Als kijker word je geconfronteerd met waar deze jonge mensen mee moeten dealen.
Ga d’r maar aanstaan
Ga d’r maar aanstaan als je op jonge leeftijd te horen krijgt dat de artsen je niet meer kunnen helpen. Hoe leef je met de gedachte dat je niet lang meer te leven hebt? Je had nog zo graag willen trouwen of je kinderen zien opgroeien. In plaats van met je vrienden op stap te gaan, maak je samen je eigen uitvaartkist.
Tim Hofman
Tim Hofman is in staat op een mooie manier verbinding te maken met de kanjers en ze openharig te laten vertellen over ‘hoe je ondanks je ziekte alles haalt uit het leven’.
Dat laatste is één van de factoren waarom ik ‘Over mijn lijk’ zo waardeer. De vaak nog aanwezige energie om nog iéts van de laatste levensfase te maken, is inspirerend voor kijkers en zet hen even met beide benen op de grond.
Het taboe doorbreken
Met dit programma wordt bespreekbaar gemaakt dat de dood onlosmakelijk verbonden is met het leven. Het zou je kunnen inspireren om met elkaar in gesprek te gaan over de naderende dood, het taboe doorbreken. Hiermee kun je een grote steun zijn voor elkaar. Dat merk ik ook in de gesprekken die ik met – jongere en oudere – mensen mag hebben als we praten over het naderende einde. Het kunnen uitspreken van wat je bezighoudt, waar je bang voor bent, en wat je wensen zijn zorgt voor lucht en ruimte, zowel bij degene die gaat overlijden als zijn/haar naasten.
Contact
Als u naar aanleiding van deze column graag met mij in gesprek wil mag u altijd contact met me opnemen.